CARPON

Jawara Kawiwirangan

Ku : Kang Bul-Bul

Aki Padma, kawentar jawara di kampung Hese Hurip mah. Awak jangkung gede sembada, kumis baplang sanga dulang teu beda jeung tuan Takur. Taya saurang jalma oge nu nguntup, ngalawanan Aki Padma. Najan umur geus cueut ka hareup, tapi wawanen Aki Padma teu beda jeung rumaja nu keur buta tulang buta daging.

Urang Lembur Hese Hurip teh, ngarasa seber ku Aki Padma teh lamun seug geus muril-muril kumis. Mana komo terus memener bedogna, nu teu weleh ngagaplek dina cangkengna.

Tapi najan kitu, sabanerna mah Aki Padma teh jalma darehdeh, someah tur akuran. Mun seug teu nyieun masalah ti heula mah, manehna tara nyieun masalah. Malah ceuk paribasana mah, ka budak satepak oge manehna mah teu weleh sopan.

Nu jadi aneh urang lembur Hese Hurip, Aki Padma mah mun seug ditanya teh teu weleh murilkeun kumis. Henteu sabeulah deuih murilkeunana teh, beulah kenca jeung beulah katuhu.

Hiji mangsa aki Padma ku pamajikanana dititah ngala kalapa. Teu talangke, leos weh manehna indit ka kebon. Terekel naek kana tangkal kalapa. Waktu keur naek, rek nepi pisan kana lebah kalapa. Ti handap aya nu nanya; “ Nuju naon Aki,” ceuk nu nanya.

Aki Padma sopan ngajawab; “ Rek ngala kapala puguh, ujang!” Cenah bari murilkeun kumis kenca jeung katuhuna.

Aki Padma teu engeuh, manehna keur naek. Waktu leungeun kenca jeung katuhuna murilkeun kumis, lesot tina tangkal kalapa. Atuh teu ditahan deui, gubrag Aki Padma ragrag. Teu wudu manehna ngaharegung.

Ngan lain oge jawara ari kudu eleh kunu kitu mah, korejat manehna hudang bari pok nyarita, “ sia teu neuleu, puguh aing teh rek ngala kalapa?” pokna popolotot kanu nanya.

Jalma nu nanya murungkut, manehna ngarasa soak sugan teh Aki Padma moal ngambek.

“ Halik siah montong deukeut, deukeut ka dieu. Bangkar warah deuleu, ka kolot ngaheureuyan !” Pokna deui, bari ngeserkeun cicingna bedog dina cangkengna.

Heuleut sababaraha poe, Aki Padma menta dihampura kanu nanya tea. Hampura we cenah, keun bae da kami mah teu nanaon jamak ragrag sakitu mah.

Eta pisan kalakuan hade Aki Padma teh, sok pada muji. Lamun seug manehna geus ngambek, tara lila oge sok menta dihampura. Pamali cenah ge mumusuhan lila-lila teuing mah, sok dibenduan kangjeng Nabi.

Tapi teu kitu deuih, ari manehna ngahaja diheureuyan mah. Nu ngaheureuyanana teh dibeberik mawa bedog. Saperti kajadian harita, Jang Ehon budak rada batangul ngaheureuyan manehna. Mun teu terus kabur mah, sigana teus ditandasa.

Caritana mah kieu, balik ngala suluh Aki Padma ngoloyong ka walungan. Sigana mah manehna teu kuat, rek miceun kabeubeurat. Ti munggang Pasir, Jang Ehon nyampeurkeun. Waktu Aki keur cecewok, ku Jang Ehon ditanya; “ Nuju naon, Aki” Pokna.

“ Puguh keur Mod…” Tembal Aki Padma murilkeun kumisna. “ Jadah teh….!” Pokna deui, leungeun kencana dikepretkeun. Beletuk kana batu. Aki Padma kekerepengan, ramona karsa nyeri. Lep ku manehna dikolomoh, maksudna supaya teu nyeri.

“ Jadah teh pait….!” Pokna deui bari ngagesek kumisna nu baplang.

Jang Ehon ngabarakatak seuri bari lumpat, Aki Padma ngudag teu nguruskeun kolorna nu morosot. Cag!